§2.
Postanowienia ogólne

1. W sygnalizacji na liniach kolejowych stosuje się:
1) sygnały, za pomocą których przekazuje się nakazy lub polecenia wykonania określonych czynności związanych z ruchem pociągów, manewrami taboru kolejowego, bezpieczeństwem ruchu, mienia kolejowego i osób;
2) wskaźniki, za pomocą których przekazuje się nakazy lub polecenia nieobjęte sygnałami oraz informacje związane z ruchem pociągów, manewrami lub bezpieczeństwem ruchu, mienia kolejowego i osób.

2. Sygnały, o których mowa w ust. 1 pkt 1, mogą być:
1) nadawane przez sygnalizatory przytorowe
a) semafory,
b) tarcze ostrzegawcze semaforowe,
c) tarcze manewrowe,
d) sygnalizatory powtarzające,
e) sygnalizatory sygnału zastępczego,
f) tarcze ostrzegawcze przejazdowe;
2) przekazywane przez stałe lub przenośne tarcze albo latarnie;
3) dawane przez osoby do tego uprawnione;
4) na taborze kolejowym;
5) ostrzegawcze i alarmowe.

Stosuje się sygnały wzrokowe: kształtowe i świetlne, dzienne i nocne oraz sygnały słuchowe. Sygnały świetlne mają te same obrazy sygnałowe zarówno w dzień, jak i w nocy. Nocne sygnały wzrokowe należy stosować także w dzień, w warunkach ograniczonej widoczności (mgła, opady atmosferyczne itp.).

3. Wskaźniki, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być:
1) zwrotnicowe;
2) ogólnoeksploatacyjne;
3) dotyczące zelektryfikowanych linii kolejowych.

4. Sygnały i wskaźniki, o których mowa w niniejszym rozdziale, stosuje się do prowadzenia ruchu kolejowego z prędkością nie większą niż 160 km/h.

5. Na wydzielonych liniach kolejowych znaczenia miejscowego i bocznicach dopuszcza się stosowanie sygnałów i wskaźników innych niż ustalone niniejszą instrukcją za każdorazową zgodą Prezesa Zarządu PKP Polskie Linie Kolejowe S.A..

6. Warunki sygnalizacji na liniach kolejowych wyposażonych w urządzenia przeznaczone do sterowania ruchem pociągów, zbudowane i eksploatowane w ramach Europejskiego Systemu Zarządzania Ruchem Kolejowym (ERTMS/ETCS) określają odrębne
przepisy.

7. Sygnał, który nie odpowiada ściśle obrazowi ustalonemu w niniejszej instrukcji, jest sygnałem wątpliwym.

8. Sygnał wątpliwy na semaforze albo brak świateł na semaforze świetlnym oznacza sygnał „Stój”, z tym zastrzeżeniem, że jeżeli w porze nocnej semafor kształtowy wskazuje nocny sygnał Sr 1 „Stój” albo nocny sygnał jest nieoświetlony lub wątpliwy i jednocześnie semafor ten wskazuje sygnał dzienny zezwalający na jazdę, a przed tym semaforem nie ustawiono tarczy zatrzymania – sygnał D 1, ważny jest sygnał dzienny.

9. Sygnał wątpliwy lub brak świateł na każdym innym sygnalizatorze niż semafor należy rozumieć w taki sposób, który zapewnia zachowanie większego stopnia bezpieczeństwa ruchu.

10. W przypadku spostrzeżenia lub usłyszenia dwóch różnych sprzecznych sygnałów należy stosować się do tego sygnału, który zapewnia zachowanie większego stopnia bezpieczeństwa ruchu.

11. Nieczynne, to znaczy nieoddane do użytku lub unieważnione, sygnalizatory świetlne oznaczone są wskaźnikiem kasowania W 31 zawieszonym pod latarnią sygnalizatora.

12. Nieczynne sygnalizatory kształtowe oznaczone są wskaźnikiem kasowania W 31 umieszczonym na ramieniu, na tarczy lub latarni albo przez opuszczenie pionowo ramion semafora lub zdjęcie tarczy sygnalizatora kształtowego.

13. Sygnalizatorów nieczynnych nie oświetla się.

14. Pracownicy kolejowi powinni znać sygnały „Stój”, „Alarm” i „Pożar” i umieć je podawać w przypadku wystąpienia zagrożenia bezpieczeństwa ruchu, życia ludzkiego lub mienia.

15. Wszystkie postanowienia niniejszej instrukcji dotyczące maszynisty dotyczą prowadzącego pojazd kolejowy z napędem.